รักแรกของหัวใจฉัน Exo x Snsd (Hunfany)

พระเจ้าหน้าตาดีแบบนี้จะหาได้ที่ไหนอีกนอกจากที่นี่ตอนที่1 (พระเจ้าของฉัน) ใต้ท้องฟ้าสีคราม นกตัวน้อยบินไปมาเหนือตึกเหมือนกำลังร่าเริง ฉันยืนมองท้องฟ้าด้วยน้ำตา ฉันแพ้...เหมือนแพ้ทุกอย่าง..ชีวิตฉันจะจบสิ้นแล้ว ฉันอาศัยอยู่กับพี่ชายและปู่กับย่า ฐานะที่บ้านไม่ดีนักมีหนี้สินท่วมหัวเพราะพ่อติดการพนันแล้วหนีไป แล้วปู่กับย่าฉันต้องรับผิดชอบทุกอย่างลำพังก็ลำบากกันอยู่แล้วยังต้องเลี้ยงฉันกับพี่อีกแถมยังต้องชดใช้หนี้กองโต และที่แย่ไปกว่านั้นฉันไม่ได้ทุนเรียน พี่ชายของฉันทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียนได้แต่ฉันนี่สิที่เป็นภาระอันหนักอึ้ง ฉันตัดสินใจมามองท้องฟ้าตรงสะพาน สายลมพัดผ่านตัวฉัน ผมที่ปลิวไปตามแรงลม ฉันหลับตาแล้วถอนหายใจเฮือกสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจ ยื่นขาไปข้างหน้า แต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อมีเสียงทักขัดจังหวะขึ้น "มีเหตุผลอะไรถึงจะตาย" ฉันหันไปมองต้นเสียง ผู้ชายหน้าตาซีดสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์กำลังมองฉัน "หนีปัญหา" "ปัญหามันหนักขนาดที่จะต้องตายเลยหรอ ชีวิตที่ถูกสร้างมากำลังจะทำลายชีวิตลง มันอดอยากรู้ไม่ได้นะ" เขายืนพิงสะพานแล้วเอียงคอมองฉัน "หนักสิ...ฉันจึงต้องหนีปัญหานั้น" "ด้วยการฆ่าตัวตายนะหรอ" "..." "แปลก..คนบางคนกลับจะยื้อเวลาให้นานขึ้น..แต่บางคนคิดอยากจะจบชีวิต" "นายจะไปรู้อะไร นายไม่ได้เป็นฉันนายไม่เข้าใจหรอก แล้วที่มาพูดปาวๆแบบนี้มันไม่ได้ทำให้ฉันล้มเลิกที่จะตายหรอกนะ" ฉันพูดกับผู้ชายตรงหน้าฉันด้วยความโกรธ "ฉันไม่ได้ห้ามซะหน่อย แค่อยากรู้ว่าคนที่กำลังจะตายเค้าคิดอะไร" "...." ฉันก็อยากตายเหมือนกันนะ แต่ฉันยังสนึกไม่มากพอ ยังมีหลายอย่างที่ฉันไม่ได้ทำ" "งั้นก็ใช้ชีวิตของนายให้สนุกสิ ส่วนฉันขอจบตรงนี้" ชายแปลกนะเดินมาหาฉันก่อนจะเงยหน้ามองฉันที่อยู่บนราวสะพานก่อนจะยิ้มให้ ฉันมองเขาอย่างประหลาดใจ "ถ้าเธอคิดจะตายจริงๆ ขอเป็นอีก6เดือนข้างหน้าได้ป่ะ?" "หมายความว่าไง" "ถ้าเธอคิดว่าไร้ค่า ฉันจะดูแลชีวิตเฮงซวยเธอแล้วกัน แล้วหลังจาก6เดือนเธอจะทำไรก็เรื่องของเธอ" "แต่ฉันอยากตายตอนนี้" "ฉันว่าเธอไม่อยากตายหรอก....คนที่เขาอยากตายเขาก็ต้องยิ้มสิ ไม่ใช่ร้องไห้แบบเธอตอนนี้" "ก็ฉันร้องไห้กับเรื่องราวชีวิต ใจจริงฉันกำลังเบิกบานกับความตายอยู่" "เธอไม่อยากตายหรอก ที่ร้องไห้ก็เพราะกลัว และน้อยใจว่าชีวิตยังไม่ทันสนุกก็ต้องจบลงตรงนี้' "ประสาท!!" "เอาหน่า หกเดือนเองแค่หาความสนุกจะเป็นไรไป" ฉันมองชายตรงหน้าก่อนจะยื่นมือไป แต่!! ขาของฉันดันสะดุดทำให้เสียหลักเอนตัวไปด้านหลัง "กรื้ดดดดดดด!!!!!" พึ่บ!! เสื้อนักเรียนฉันถูกกระชากอย่างรวดเร็วทำให้ฉันเอนมาด้านหน้ากอดชายแปลกหน้า ตัวฉันสั่นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ชายแปลกหน้าดึงฉันไว้ในอ้อมกอดแล้วหัวเราะในลำคอ หึหึ "ก็บอกแล้วว่าเธอไม่อยากตาย.... จำชื่อฉันไว้นะ ฉันชื่อ เซฮุน เป็นเจ้าชีวิตของเธอ" "เจ้า? นายบ้ารึเปล่า" "ไม่บ้าหรอก เพราะเธอทิ้งชีวิตเธอลงในแม่น้ำแล้ว ส่วนฉันเป็นคนที่ดึงชีวิตเธอขึ้นมาใหม่" และตอนนั้นฉันก็เดินแบบงงๆ งงที่ตัวเองยังไม่ตาย งงกับอะไรหลายๆอย่าง ตั้งสติได้ก็ตอนอยู่บ้านนี่แหละ